Köyümüzün Tarihi

Bugünkü hali ile üç mahalleden oluşan köyümüz eğitim ve ekonomik nedenlerle sürekli göç vermektedir.

Alaca ilçesinin köyü olmasına rağmen nüfusun  çok azı Alacada yerleşiktir. Ağırlıklı olarak Sungurlu ve Ankara’  ya  göç etmişlerdir. Çorum, Kırıkkale, Bursa,İstanbul, Eskişehir illerinde de köyümüz nüfusundan insanlar bulunmaktadır.

Köyümüzün Alaca-Ankara   karayoluna olan mesafesi 5 km  dir. Bu yolun 4 km si  2002 yılında  dört km lik bölümü asfaltlanmıştır. Köy yolunun asfalt yapılmasında  Ankara İlinde ikamet  eden köylümüz Fehmi ARSLAN’ ın büyük gayretleri olmuştur.

-İçme suyu şebekesi mevcuttur.
-Elektrik  şebekesi vardır.
-Telefon  şebekesi vardır.

İki derslikli ve lojmanlı okulumuz olmasına rağmen yeterli sayıda öğrenci olmadığı için  2003 yılından itibaren eğitim taşımalı olarak yapılmaktadır.

İlçe merkezinin yakın ve ulaşımı rahat ve kolay olduğu için sağlık ocağı ihtiyacı duyulmamıştır. Köyümüzde şimdiye kadar herhangi bir önemli sağlık sorunu ile karşılaşılmamıştır.

1948 yılında köylülerimiz tarafından inşa edilen bir camisi mevcuttur. Bir adet Derslik, odunluk, abdestlik ve tuvaleti  vardır. Duvarları kerpiç, tavanı ahşap olan camimiz 660 metre kare arsaya sahip camimizin 260 metre kare oturumu vardır. 200 kişilik cemaat kapasitesi bulunmaktadır. Kesme taştan minaresi ise sonradan eklenmiştir. Minare yapımında köyümüz büyüklerinden Şevket ÖZDEMİR öncü olmuş, masrafın bir bölümünü karşılamış, kalan kısmı ise köylümüzün katkıları ile tamamlanmıştır.

İkinci köprü köyün içinde, orta yerindeki  köprüdür. Bu köprü köylülerimizden Mehmet Özkan (Mamediye emmi) tarafından masrafları karşılanarak yaptırılmıştır.

Üçüncü köprü ise Kıcılı köyü girişindedir. Bu iki köprü köylülerimiz tarafından yapılmıştır. Dördüncü köprü ise, yine köyün içinde bulunan, rahmetli Şahin Hoca’ nın bakkalının önündeki taş köprüdür. Bu köprüde yine köylülerimiz tarafından yapılmıştır.

Mesire alanları:

Tarihi boyunca mücadeleden vazgeçmeyerek topraklarını ve bağımsızlığını koruyan Kırım Türkü 1777 yılına kadar dayanabilmiştir.  1777 yılından itibaren  Ruslar  Kefe ve diğer eldeki Kırım şehirlerini de zulüm, baskı,  işkence, katliam  ile birlikte işgal edince, Kırımda ardı arkası kesilmeyecek göç başlamış oldu.

Bir taraftan Kırım Türkü topraklarından zorla çıkartılırken diğer taraftan Ruslar bu topraklara yerleşiyordu.Daha ilk göç esansında  75.000 Rus Kırıma yerleştirilmişti. İnsanlar göçe zorlanıyor, gitmemekte direnenler ise kılıçtan geçiriliyordu. İlk beş yıl içerisinde yani 1777-1783 yılları arasında göç edenler dışında tam 30.000 Kırımlı Rus Ordusu tarafından kılıçtan geçirildi.

Kırımdan Anadolu’ya ve Balkanlardaki Osmanlı hakimiyetindeki topraklara büyük göçler yaşandı.Gaspıralı İsmail Bey’ in verdiği rakamlara göre, yirminci yüzyılın başına kadar Kırımdan bir milyon iki yüz bin Türk göç etmişti. 1854-1862 yılları arasında ise sahillerdeki bütün Türklerin Rusya’nın iç kesimlerine göçü emredildi. Böylece bütün Kırım toprakları Türklerden temizlenecekti. Bu göç ve sürgün 1876 yılına kadar bütün şiddeti ile sürdü.

Resmi rakamlara göre bu esnada da ikiyüz otuz iki bin Türk göç etmiştir. (Kültür Bak. Türkiye Dışındaki Türk Edebiyatları  Antolojisi –Kırım  Türk- Tatar Edebiyatı . (Sh.18-19)

Sürgün ve göç hareketleri ile Kırım Türkü parça parça vatanlarından, topraklarından, baba ocaklarından   hayatta kalmak ve kültürünü devam ettirmek umuduyla, ayrılmak  zorunda  bırakılır. Ancak hayatta kalmak ve tekrar Kırım’a dönmek umudu, daha ilk adımda yerini ölüme terk ettiğini  belli eder. İnsanlar, topraklarını savunurken ölmek  ile  nereye gittiğini bilmedikleri  vagonlarla bilinmeyen bir sona  gitmek arasında tercih yapmak zorunda kalırlar.

Uzun ve çileli yolculukların ardından, sağ salim karaya çıkabilenler Anadolu’yu karış karış gezerek  uygun buldukları yerlerde yerleşirler.

Kesin olmamakla birlikte en yakın tarih 1875 li yıllardır. Bu gün köyümüzün nüfusunu oluşturan insanlar’ ın dedelerinden bir kısmı  Kırımdan hareketle, Romanya, İstanbul, Samsun gibi  yerleri dolaştıktan sonra Çorum- Merzifon – Amasya, Yozgat –Sarıkaya-Zeytinli köyünde, bir kısmı  bugünkü Çorum-Alaca – Yatankavak köyünde, bir kısmı Yozgat- Aygar-Bahçeli  köyünde  yaşamaktadırlar. (1) Ahmet TAŞDEMİR ve Şerif  ÇETİNKAYA’ dan  alınmıştır.

Değişik yörelerde yaşayan insanlar zaman içerisinde  birbirlerini arayıp bulurlar ve devletten kendilerine yerleşecek bir  yer verilmesini isterler. Kendilerine Sarimbey topraklarından yer gösterilir. Gelirler ancak sazlık ve sinekli bir yerdir. Beğenmezler. Geri dönerler.Yolculuk esnasında bugünkü Kalecikkaya’ nın  bulunduğu yeri görür, beğenir ve buraya yerleşirler.
İlk kurucular: